همانطورکه در دو مقاله قبلی، درباره سکه های باستانی قاره امریکا، از زبان راوی بازار زرگرها تهران مطالبی ذکر شد، در این مقاله نیز به بررسی ادامه روند ضرب این سکه ها می پردازیم.
راوی بازار زرگرها اینگونه نقل می کند، هنگامی که مستعمرات آمریکایی بریتانیا در سال ۱۷۷۶ استقلال خود را اعلام کردند، یکی از بزرگترین مشکلات پیش روی کنگره قاره ای، تأمین مالی جهت مخارج جنگی بود.
در آن زمان در مستعمرات آمریکا، کشفیات بزرگ طلا و نقره دهه ۱۸۰۰ هنوز دهه ها فاصله داشت و با توجه به کم بودن عرضه نقره و طلای تصفیه شده و همچنین سنگ معدن خامی که این فلزات از آن گرفته می شدند، تنها فلزی که برای ساخت سکه ها در آن زمان در دسترس بود و توسط معادن داخلی به مقدار معقول و مورد نیاز قابلیت برداشت داشت، فلز مس بود.
به گفته راوی بازار زرگرها، در سال ۱۷۷۶، شور و شوق اولیه بسیاری برای ضرب سکه در ایالتهایی از آمریکا بود و چند ایالت جدید برنامه هایی برای ضرب چند سکه مسی ارائه دادند. یک ایالت که در واقع با این ایده پیش رفت و آن را عملی کرد، ایالت نیوهمپشایر (New Hampshire) بود.
در ماه مارس مجلس نمایندگان این ایالت، کمیته ای را منصوب کرد تا عملی بودن ضرب سکه های مسی با این برنامه جدید را بررسی کرده و نظر خود را اعلام کنند. این کمیته توصیه کرد که ویلیام مولتون (William Moulton) وظیفه زدن سکه 100پوندی مس را به قطعاتی با ارزش ۱۰۸، به دلار خرد شده اسپانیا (Spanish Milled Dollar ) واگذار کند.
راوی بازار زرگرها از زیبایی این سکه گفت و اینگونه بیان کرد که بر روی این سکه های جذاب که امروزه کمتر از ده سکه از آن ها موجود است، هیچ اشاره ای در هیچ نقطه ای از این سکه ها وجود ندارد که آنها توسط ایالت "New Hampshire" صادر شده باشد.
از راوی بازار زرگرها در مورد سکه هایی با نقش درخت کاج پرسیدیم و او در ادامه توضیحات جالبی داد: در همان سال ۱۷۷۶، ماساچوست (Massachusetts) سکه مسی جذابی تولید کرد که بعنوان یک نمونه واحد، امروز شناخته شده است.
بر روی این سکه تصویری از یک درخت کاج به نمایش گذاشته شده که نماد یک جامعه میهن پرست کمبریج، ماساچوست (Cambridge, Massachusetts) به نام پسران آزادی است. راوی بازار زرگرها در ادامه گفت: این سکه تاریخی، نادر است و در تعداد محدودی ضرب شده.
گذشته از این دو نمونه که مطرح شد، طرح های بزرگ دیگری برای تولید سکه ها ارائه شد که در نهایت تا پس از پایان جنگ به هیچ نتیجه ای نرسیدند. وضع نابسامان اقتصادی که به طور معمول همراه با جنگ بوجود می آید، منجر به احتکار تمام سکه هایی که تا آن زمان ضرب شده بود شد و دیگر هیچ حرکت و نشانه ای از اقدام خاصی پیرامون ساخت سکه های جدید وجود نداشت.
راوی بازار زرگرها از جنگهای داخلی قاره امریکا اینگونه گفت: جنگ برای بدست آوردن استقلال، در سال ۱۷۸۳ با پیمانی به نتیجه رسید. در آن زمان آمریکایی ها هنوز از پوند، شیلینگ و پنس انگلیسی استفاده می کردند.
البته توجه داشته باشید که این دسته بندی به این شکل در واحدهای پولی، به این شکل که پوند به ۲۴۰ پنس تقسیم می شده، مربوط به دوران باستان است. وقتی سخن به اینجا رسید راوی بازار زرگرها نکته جالبی را بیان کرد که به سیستم های اعداد اشاره داشت، او چنین گفت: اولین کسی که یک سیستم decimal برای سکه آمریکایی پیشنهاد کرد، گوورنور موریس (Gouverneur Morris)، دستیار مدیر امور مالی بود.
او در سال ۱۷۸۲، با یک سیستم استادانه بر اساس یک واحد ارزشگذاری و به سادگی این واحد مبادلاتی را برای سکه ها تعریف کرد. این سیستم را به این شکل ارائه داد: سکه های نقره ای با ارزشهای ۱۰۰ واحد و ۱۰۰۰ واحد و همچنین سکه طلای ۱۰.۰۰۰ واحد.
راوی بازار زرگرها ادامه داد: رابرت موریس (Robert Morris) که البته هیچ نسبتی با گوورنور نداشت، مدیر امور مالی بود و آنقدر تحت تأثیر طرح دستیارش قرار گرفت که تصمیم به ضرب این سکه ها و اجرای این طرح گرفت. در ابتدا Gouverneur Morris تصمیم به ضرب سکه های مسی به جای سکه های نقره و طلا گرفت، با استفاده از همان طراحی که داشت، اما بدون ارزش اعلام شده آن.
این سکه ها در انگلستان توسط یک ضرابخانه خصوصی که توسط خانواده ویون (Wyon Family) اداره می شد ضرب شد. بیش از یک میلیون از این سکه های مسی ضرب شدند و به آمریکا حمل شد و این سکه ها به صورت نیم پنی ارزش گذاری می شد. سکه های کنستانسلاتیو نوا (Constellatio Nova)، اولین سکه های در گردش بودند که تصاویر و کتیبه های آمریکایی بر آنها حک شده بود.
به گفته راوی بازار زرگرها، از سال ۱۷۷۸ تا سال ۱۷۸۹، به هر سیزده ایالت آمریکا اجازه داده شده بود، سکه های خود را ضرب کنند. قبل از اینکه هر یک از این ایالتهای آمریکا ضرب سکه مخصوص به خود را بر دست گیرد، ورمانت (Vermont) که در آن زمان یک جمهوری مستقل بود و سکه های ورمانت توسط شرکت های خصوصی تحت قرارداد دولت با تولید می شد، مشغول به ضرب سکه هایی مانند بیشتر سکه های مسی در آن زمان بود.
در سال ۱۷۸۵، ریوبن هارمون، جونیور، از روپرت، ورمانت (Reuben Harmon, Jr., of Rupert, Vermont) یک فرنچایز انحصاری (همان حق انحصاری است که به فرد داده می شود و شامل حق استفاده از نام، علامت تجاری و حتی تبلیغات از طرف کسی یا ارگانیست که این حق امتیاز را به او اعطا کرده)، داده شد که از مس سکه ضرب کنند. طراحی این سکه ها نمایی از طلوع خورشید بر فراز یک قله کوه را در خود جای داده است که در درختان کاج پوشیده شده است.
در زیر این طرح تاریخ حک شده است. پشت این سکه ها مشابه سکه های مس کنستلاتیو نوا (Constellatio Nova) است.
سخنی در پایان از راوی بازار زرگرها
راوی بازار زرگرها در پایان این سخن اینگونه بیان کرد: پس از گذشت یک سال، سکه های مسی ورمانت (Vermont coppers) دوباره طراحی شدند تا شبیه سکه های هافپنس (halfpence) فرسوده بریتانیایی شوند که اکثریت سکه های مسی در گردش را در آن زمان تشکیل می داد.
طرح جدید برجسته این سکه ها، نیم تنه ای از یک مرد با پوشش چرمی، شبیه به پرتره ای از شاه جورج سوم داشت و پشت هر سکه، تصویر نشسته ملکه بریتانیا را نشان می داد. در حالی که این سکه های مسی تجدید نظر شده شبیه سکه های بریتانیایی هستند، ولی حداقل نوشته های حک شده بر آن ها آمریکایی است.
