طلای خوراکی تاریخ هزار ساله ای دارد که با اشتیاق در غذاها و دسرها و حتی نوشیدنی ها مصرف می شود. در این مقاله تاریخچه خوردن طلا و طلای خوراکی را بررسی می کنیم.
طلای مقدس مصر باستان
اولین شواهد طلا برای استفاده به عنوان غذا، به هزاره دوم قبل از میلاد باز می گردد. هدف استفاده از آن برای مصریان باستان راهی برای نزدیک شدن به الوهیت آنها بود. پوست خدایان در نقاشی های دیواری آنها به رنگ طلا بود. مقبره ها و سارکوفاژهای فراعنه با طلا تزئین شده بودند و طلا به عنوان یک غذای مقدس برای قدردانی از خدایان خورده می شد.
لیست محتوا
داستان هایی از شرق
مارکوپولو در “Il Milione” می نویسد که تمدن های شرق دور از زمان های قدیم طلا را برای اهداف نذری می خوردند. مانند مصری ها، آنها معتقد بودند که تغذیه از فلزات گرانبها مورد توجه خدایان قرار می گیرد. یک رویکرد سکولار نیز در ژاپن به وضوح نشان داده شد. در زمان های قدیم، طلا دقیقاً همانطور که امروزه از آن استفاده می کنیم، به عنوان تزئینی برای غذاها و نوشیدنی ها استفاده می شده است. بطری های سکه با تکه های طلا می درخشید و ظروف خاص تری با آن پودر گرانبها که بر روی آنها پاشیده می شد، می درخشیدند. به احتمال زیاد این رسم از آیین های مراسم چای، یکی از قدیمی ترین سنت های ژاپنی است که در آن از پودر طلا استفاده می کردند.
چرا مردم طلا می خورند و چرا اینقدر محبوب است؟
خوردن طلا ممکن است برای برخی بی فایده باشد، زیرا طلا بی مزه است و هیچ ارزش غذایی ندارد. اما از دیرباز با غذاخوری های لوکس همراه بوده است، اغلب به عنوان شکوه تزئینی در طیف وسیعی از غذاها، از همبرگر گرفته تا پیراشکی و پیتزا استفاده می شد. رستورانی در نیویورک با نام “Serendipity 3” ، به دلیل تهیه گرانترین دسر در جهان شناخته شده است. یک بستنی، 25000 دلاری آمریكایی كه با طلای خوراکی 23 عیار و 28 کاکائو تهیه شد و نام این بستنی “Frrrozen Haute Chocolate” گذاشته شد.
در سال 2012، یک کامیون مواد غذایی در شهر نیویورک یک “Douche Burger,” $666 دلاری، را حمل کرد، یک تکه گوشت گاو با پنیر گرویر (ذوب شده با بخار شامپاین)، که روی آن خاویار، ترافل و خرچنگ دریایی قرار داده بودند و در آخر آن را در شش ورق طلای خوراکی پیچیدند.
اگرچه پخت این برگر، برای مسخره کردن ثروتمندان در نظر گرفته شده بود، اما با توجه به گران بودنش با استقبال مواجه شد.
برای مخاطبان رسانه سؤالی مطرح بود و اینگونه بیان کردند که چرا مردم طلای خوراکی می خورند و چرا اینقدر انجام این کار محبوب است؟ به مخاطبینش اینگونه پاسخ داد: خوردن طلا برای بعضی ها عملی غیرقابل اجرا و اشتباه به نظر می رسد، زیرا طلا بی مزه است و ارزش غذایی ندارد. اما طلای خوراکی مدت هاست که با غذاهای مجلل همراه است، و اغلب به عنوان یک تزئین به طیف گسترده ای از خوراکی ها، از برگر گرفته تا دونات و پیتزا تا نوشیدنی ها و دسرهای سرد و گرم را شامل می شود.
دنیای وحشی طلای خوراکی
در اینجا از دنیای وحشی طلای خوراکی با شما سخن می گوییم و این را یادآور می شویم که این روند طلای خوراکی چندان اخیر نیست. در قرون وسطی، سلطنت ها اغلب برای نشان دادن ثروت خود، به ظروف غذای خود طلا اضافه می کرد. مشهور است که نجیب زاده ها به دلیل اینکه می خواستند اعیاد خود را با تجمل گره بزنند، چه راهی بهتر از این که ثروت خود را با افزودن طلا به غذا به صورت پودر یا برگ طلا به نمایش بگذارند.
ساخت ورق طلا برای استفاده در رستوران ها
ساخت ورق های طلا در بخشی از تاریخ رستوران های مجلل آغاز شد. رستوران ها به جای خرید شمش طلا، از طلا بصورت ورق های طلا استفاده می کردند. این روند تا حدودی پیچیده است. البته می توانید از برگ طلا به عنوان افزودنی زینتی برای اثاثیه منزل یا لوازم جانبی خود استفاده کنید.
به گفته رسانه ها وقتی برخی به این فکر می کنند که چرا مردم طلای خوراکی می خورند، عده ای ممکن است تعجب کنند که چگونه فکر این کار به ذهنشان رسیده و چرا حتی سعی در خوردن آن می کنند؟ خوردن طلا یا هر فلز دیگری چه جذابیتی دارد؟
ارون نوالسکی، سرآشپز اجرایی در رستوران”Aria” تورنتو، در مصاحبه ای با رسانه ها گفت: “این طلای خوراکی است و به نوعی خودش صحبت می کند.
” هنگامی که رستوران وی برای اولین بار افتتاح شد، این فهرست شامل یک کیک اپرا بود که با ورق طلای خوراکی تزئین شده بود. نوالسکی به یاد می آورد: “هنگامی که من در فرانسه تحصیل می کردم، مقدار زیادی از طلای خوراکی را در شیرینی استفاده می کردیم و این به یک روند برای افزایش قیمت یک خوراکی تبدیل شده است، گرچه این پاسخی نیست که برای همه منطقی باشد.
طعم طلا چگونه است؟
اخیراً، یک باشگاه اجتماعی مانیل در غذاخوری بروکلین، از ناهار خوری طلایی خود رونمایی کرده است: یک دونات 100 دلاری که با تکه های طلا پوشانده شده است. در حالی که ما فرصتی برای چشیدن این دسر گزاف نداشتیم، یک نویسنده آن را امتحان کرد و نوشت: به جرأت می توان گفت که تجربه پیراشکی طلایی من با وجود ناتوانی حساب بانکی ام در حمایت از این اعتیاد بورژوایی، موفقیت مطلق بود. اما نکته اینجاست، پیراشکی خود بسیار خوب بود، حتی بدون تکه های طلا. همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، طلا چندان برای طعم و مزه کارایی ندارد، اما از نظر بصری جذاب و بسیار شایسته است.
راوی اینگونه ادامه داد که، همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، طلای خوراکی برای عطر و طعم خوردنی ها کار زیادی نمی کند، یعنی در اصل هیچ کاری نمی کند، اما از نظر بصری مجذوب کننده و بسیار ارزشمند است و هر شخصی را می تواند برای امتحانش تحریک کند.
پدرخوانده آشپزی طلای خوراکی، سرآشپز ایتالیایی Gualtiero Marchesi از Grand Hotel Tremezzo دریاچه کومو است. غذای برنج، طلا و زعفران هتل همچنان پرفروش است. مارچسی موارد زیر را در مورد خوردن ظروف آغشته به طلا می گوید: “این اغوا کننده کامل چشم و مزه است. در آشپزی، این دو لذت را نمی توان از هم جدا کرد زیرا همه غذاهای زیبا، مزه خوبی دارند”.
